16 grudnia 1944 roku na terenie Ardenów Niemcy uderzyli na pozycje alianckie całkowicie ich zaskakując oraz przełamując słabo przygotowaną obronę. Ważnym punktem strategicznym było Bastogne, miasto leżące na skrzyżowaniu siedmiu dróg zwanymi również Seven Roads to Hell (Siedmioma drogami do piekła). 17 grudnia dywizja została postawiona w stan najwyższej gotowości. 18 grudnia na „pokładach” ciężarówek, z brakami w zimowym umundurowaniu, broni, amunicji oraz ludzi (stany niektórych pododdziałów wahały się w granicach 50% stanu wyjściowego przed operacją Market Garden). Krzyczące Orły ruszyły w stronę Werbomont. W Neufchateau generał McAuliffe dowodzący dywizją pod nieobecność generała Taylora, został poinformowany, że dywizja dołączy do VIII Korpusu i wzmocni obronę w Bastogne. Rozkaz brzmiał: „Utrzymać Bastogne”. Generał McAuliffe pod swoje dowództwo otrzymał pododdziały z 9 i 10 Dywizji Pancernej, 705 Batalion Niszczycieli Czołgów, 755 i 969 Batalion Artylerii Polowej oraz niedobitki z innych oddziałów.

Do pierwszych walk doszło 19 grudnia na zachód od Neffe oraz na północ od Noville. W nocy z 19 na 20 grudnia Niemcy schwytali 326 Powietrzno-Desantową Kompanię Medyczną. 20 grudnia pododdziały dywizji wycofały się z Noville poprzez Foy na południe, gdzie zajęły pozycje obronne. 22 grudnia wraz z poprawą pogody rozpoczęły się zrzuty zaopatrzenia tak upragnionego przez kompletnie wyczerpanych z zimna, głodu czy też walki żołnierzy oblężonych w Bastogne, że można by je nazwać manną z nieba. Ponadto nareszcie na niebie pojawiło się lotnictwo sprzymierzonych. Tegoż samego dnia Niemcy postawili obrońcom ultimatum – honorowe poddanie się lub zmiecenie z powierzchni ziemi. Generał McAuliffe odpowiedział, krótko i zwięźle – „NUTS!”. Wiadomość o tym podbudowała morale amerykańskich żołnierzy. 23 grudnia teren zajmowany przez dywizję i oddziały ją wspomagające rozciągał się od Foy i Longchamps na północy przez Flamierge na północnym zachodzie, Mande de St. Etienne oraz Senonchamps na zachodzie, Marvie na południowym wschodzie oraz linię łączącą Marvie z Foy.

26 grudnia okrążenie Bastogne zostało przerwane przez pododdziały 4 Dywizji Pancernej nacierającej w kierunku miasta od południa, z kierunku Assenois. Nie był to jednak koniec zmagań dywizji. Zaczęła się walka o odepchnięcie Niemców z rejonu Bastogne. W styczniu 1945 dywizja uczestniczyła w atakach Recogne oraz na Noville przez Foy oraz Rachamps w celu ujęcia Houffalize. Po prawie trwających miesiąc walkach w lodowym piekle i trwającym tydzień okrążeniu śmiercionośna próba wytrzymałości dla Krzyczących Orłów zakończyła się wraz z załadunkiem na ciężarówki zmierzające w kierunku Alzacji, do Haguenau. Dywizja miała tam zastąpić 42 Dywizję Piechoty, która została niemalże zmiażdżona przez wojska niemieckie. Straty poniesione w trakcie walk w Ardenach wahają się od 482 zabitych do 982 – wielu żołnierzy było wcześniej uznanych za zaginionych.

Źródła: Literatura

By continuing to use the site, you agree to the use of cookies. więcej informacji

Aby zapewnić Tobie najwyższy poziom realizacji usługi, opcje ciasteczek na tej stronie są ustawione na "zezwalaj na pliki cookies". Kontynuując przeglądanie strony bez zmiany ustawień lub klikając przycisk "Akceptuję" zgadzasz się na ich wykorzystanie.

Close